Verwerkt 27 okt 2012
Van slaafNH.
Fantasieverhaal: De drie schimmen
Dag Meesteres Moma,
Hierbij wederom een fantasie verhaal. Realisatie is welkom maar zeer onwaarschijnlijk.Soms heb je wel eens het gevoel dat je theewater gaat overlopen. In zo’n geval is het heerlijk om even lekker een wandeling te maken door de duinen om je helemaal leeg te maken.
Nu was het moment alleen een beetje ongunstig om half 8 in de avond ergens in januari. Maar ik had het nodig.
Het was pikkedonker op deze avond en doordat er geen maan was kon je nauwelijks iets zien. Het maakte niet veel uit want ik zag de weg en meer had ik niet nodig.
Na een paar minuten lopen vanaf de parkeerplaats zag ik drie schimmen tegenover mij op het pad lopen. Het leken wel een soort monniken 3 stuks. Doordat het zo donker was deed het een beetje eng aan. Het zou niet hebben misstaan in een horror film.
Toen de schimmen op een paar meter tegenover mij waren zei ik met een bescheiden haast onhoorbare stem goedenavond.
De drie gedaantes zeiden niets terug. Niet dat ik dat zo schokkend vond want we leven immers in de Randstad en dan is het eerder ongewoon als men goedenavond terugzegt.
Toen de schimmen mij een paar meter gepasseerd hadden kreeg ik een naar gevoel over mij. Een naar gevoel dat klopte maar helaas te laat door mij opgemerkt werd.
Want ineens voelde ik iets hards in mijn rug lijkend op een pistool. Het angstzweet brak mij uit en in die fractie van een seconde speelde mijn hele levensfilm zich in één keer af.
Todat deze film onderbroken werd door een sissende vrouwenstem die sneerde: “niet bewegen en omkijken”. Ik durfde dat ook niet eens bang dat ze trekker zou over halen.
Intussen voelde ik dat de rits van mijn leren jack van achteren werd losgemaakt en deze werd uitgetrokken. Kennelijk om mijn portemonnee te roven. Tot mijn verbazing sneerde een andere stem dat ik ook mijn sweater moest uitrekken. Direct daarna voelde en hoorde ik stalen handboeien om polsen gaan met het geluid van een soort ratelslang.
Ineens werd er iets over mijn hoofd getrokken en kon ik niets meer zien. De eerste stem sneerde mij me om te draaien en te lopen richting de parkeerplaats. Gelijk schoot mij door het hoofd dat ze het op mijn auto hadden voorzien.
Opeens moest ik stoppen. Ik voelde dat de knoop van mijn broek werd losgemaakt en ik moest uit mijn schoenen stappen. Ik voelde iets kouds in mijn bilnaad dat wel leek op een mes. Waarna ik merkte dat mijn boxer met een zagende beweging aan flarden ging.
Daar stond ik dan naakt en geboeid. Klaar om afgeschoten te worden. Het idee dat ze mij naakt een dood in de duinen zouden terugvinden maakte mij al helemaal niet vrolijk. Eerder een vieze man die afgeschoten is dan iemand die beroofd is zou men denken. Geen leuke gedachte voor mijn gezin als nabestaanden.
Opeens hoorde ik de klep van een kofferbak opengaan en de tweede stem siste dat ik in de achterbak moest. Al snel lag in de achterbak van ik denk een terreinwagen naakt op een deken met daarboven een deken om mij te bedekken. “Zullen ze mij ergens anders gaan doden?” Floepte er door mijn hoofd.
De op monniken gelijkende dames spraken geen woord en ik hoorde alleen het geronk van de motor en liedjes op de autoradio. Al vrij snel stopte de auto en had ik het gevoel dat we een soort garage binnenreden.
Toen de deuren gesloten waren ging de kofferbak open en moest ik weer lopen met dat pistool in mijn rug. Al snel moest ik stoppen en had ik het gevoel dat ik beland was in een soort schuur of iets dergelijks. Ineens voelde ik dat mijn armen werden vastgegrepen en door de scherpe stem 1 werd bevolen te liggen.
Vrijwel direct hoorde ik kettingen en al snel lag ik wijdbeens met mijn enkels in de boeien. In een razend tempo werden mijn polsen ook met kettingen vastgezet en ontdaan van de handboeien. Daar lag ik dan met armen en benen wijd. Ondertussen ging er een touw vast om mijn ballen en hoorde ik het geratel van een soort lier.
Opeens zei stem 2 haar langste zin: “Als je niet doet wat wij willen dan worden je ballen opgerekt tot voorbij je voeten”. Mij hart bonsde als een gek. Gaan ze mij nu langzaam doodmartelen? Al snel werd de fuik van een onderbroek die diende als mijn blinddoek vervangen door een kleiner exemplaar.
Na een hele tijd wachten bleken ze een andere agenda te hebben. Ik moest ze likken tot ik er dood bij neer zou vallen. Als ik niet mijn best deed ging of de lier strakker of volgde er vernedering en slaag. Klappen plus spugen in mijn gezicht en op mijn pik. Of werden mijn pijnlijke ballen geplaagd die voor mijn gevoel al tot bij mijn tenen getakeld waren.
De drie zeer stevige dames leefden zich op tourbeurt op mij uit. Dame drie vroeg heel lief of ik dorst had. Ik had geen keel en tong meer over na al dat likken en zei smachtend schor: “ja”. Dat heb ik geweten onder het dreigement dat mijn ballen nog verder uitgetakeld zouden worden als ik kliederde moest ik haar pis tot de laatste druppel uit haar vagina drinken.
Opeens hielden de kwellingen op en ging net ik zoals ik was gekomen in de kofferbak van de jeep terug. Dame 1 sneerde niet bewegen we houden je onder schot en na 500 tellen mag je kijken. Direct daarna stond ik naakt buiten zonder de boeien en de eerdere onderfuik af.
Door een miniscuul spleetje van mijn ogen zag ik de terreinwagen met gedoofde lichten wegscheuren als een donkere schim.
Toen ik weer durfde te kijken en mij aan het aankleden was vond ik een brief in mijn binnenzak.
In de brief stond:
“Sorry dat jij nu uitgerekend ons slachtoffer was. Maar wij kicken erop om eens in de zoveel tijd een man te kidnappen, bang te maken en te gebruiken voor al onze lusten. Helaas was jij dat.”
Na dit alles bleef er een trauma bij mij over. Dit trauma was dat ik het nog een keer wilde meemaken. Maar deze brutale dames waarschijnlijk nooit in mijn leven meer zal tegenkomen.
Lieve slaafNH,
Dank voor het delen van je hete fantasie.
Je weet nooit of er dame(s) is die dergelijke fantasie van de andere kant wil beleven.
Kennelijk is je vorige droom ook niet uitgekomen.
Ik wens je veel succes en laat even horen of je droom uitgekomen is.
Dus wil je deze slaaf? klik hier om te mailen.
Kus van Moma
