BDSM RTV NIEUWS!!!!

24 april 2008

Meesteres Madieanne

Bron: spunk.nl

Door sommige heilige maagden wordt wel eens beweerd dat aan religie gebonden zelfkastijding kan ontaarden in sadomasochisme. Gidi maakte een afspraak met de Amsterdamse meesteres Madieanne om erachter te komen wat daar waar van is en probeerde het gelijk even uit.















Met mijn trillende zweethandjes zorgvuldig in mijn zakken verborgen, sta ik samen met een vriendin na een korte zoektocht met aanwijzingen van de nieuwsgierige plantsoenendienst (‘Gaan jullie naar een open dag?’) voor haar deur. We zijn bijna een half uur te laat en hebben al tig grapjes gemaakt over de meedogenloze straf die we daarvoor zullen krijgen. Ik heb echter besloten in mijn achterhoofd te houden dat zo iemand ook gewoon Twentse volkorenbolletjes koopt bij de Albert Heijn. Theorieën over een strafbankje blijken inderdaad ongegrond als ik de hand schud die ik op foto’s in menig huidplooi heb zien verdwijnen. ‘Drinken jullie koffie of thee?’ vraagt ze vriendelijk. Met een kopje Pickwick thee op schoot is het even later al gauw alsof ik bij mijn oma op bezoek ben.
Meesteres Madieanne is alles behalve de hijgende heks met doorgeleefde marlborostem die ik verwacht had. Rood haar heeft ze, geverfd. Ze is slank, en aan haar voeten draagt ze sokken met beertjes erop. Haar leeftijd wil ze niet zeggen (‘Dat gaat niemand wat aan.’), maar verder is ze een open boek. Beslist geen standaard streekromannetje, dat moet gezegd worden. Meesteres Madieanne maakt geen geheim van haar bijzondere beroep. Zo was ze onlangs nog te gast bij Jensen. Maar het belangrijkste gedeelte van haar werk speelt zich af in haar eigen studio, die zich pal naast haar woonhuis bevindt. ‘De studio is mijn kindje. Als ze dat van me afnemen, is dat mijn dood.’

In de speciaal ingerichte travestiekamer stel ik haar vragen over de liefde van haar leven (‘We liggen nu in een scheiding. Hij wilde alleen nog maar SM, terwijl ik ook wel eens gewone seks wil.’), kinderen (‘Heb ik niet.’) en haar verleden. Waarom is ze niet gewoon kapper worden, of slager? Ze is openhartig als ze vertelt over haar jeugd. ‘Op mijn dertiende ben ik van de boerderij weggelopen, naar de stad. Ik werd zwerfjongere en moest overleven. Tja, en dan beland je al gauw in de seksindustrie. Als je net als ik niet de prostitutie in wilt, moet je iets anders. Zo is het eigenlijk gekomen.’ Maar begrijp haar vooral niet verkeerd. Wat is ontstaan uit bittere noodzaak, is nu pure passie. De studio is haar levenswerk en haar grootste plezier. Maar natuurlijk heeft ze ook andere hobby’s. Tuinieren, de natuur, paardrijden (‘Wist je dat bijna alle domina paardrijden?’), naar de film gaan, hardrock concerten. ‘Ik ben ook maar een mens hoor.’
Ik vraag haar waarom ze denkt dat mensen zich aan haar willen onderwerpen. Volgens meesteres Madieanne is dat te verklaren. ‘Alle mensen met een langdurige relatie komen op een gegeven moment op het punt waar ze wat extra seksuele spanning willen toevoegen. Jij komt waarschijnlijk ook ooit op dat punt. Je kunt dan bijvoorbeeld naar een parenclub gaan. Of naar mij.’ Over hoeveel vaste klanten ze ongeveer heeft, kan ze geen concrete uitspraken doen. ‘Soms komen er twee in één week, soms komt er twee weken niemand.’ Waar wel een duidelijke lijn in zit, is het type dat haar bezoekt. ‘Praktisch alleen maar mannen. En tachtig procent komt uit het buitenland. Die zijn hier dan op zakenreis en maken een afspraak. Mijn klanten zijn tussen de 18 en de 100.’
‘Als iemand een afspraak wil maken, spreken we eerst zijn of haar wensen door. Mijn studio is geen standaard SM-studio, maar een ‘house of perculiar desires’ oftewel een plaats waar bijzondere wensen vervuld kunnen worden. Alles is bespreekbaar, bijna alles is mogelijk zolang het binnen mijn persoonlijke grenzen past. Dingen met vuisten en anale toestanden doe ik niet. Wel welkom zijn bijvoorbeeld liefhebbers voor adult-baby, waarbij de klant een babymasker opkrijgt en een luier draagt. Die voer ik pap en laat ik met autootjes spelen.’

Ze benadrukt dat haar spel niet enkel bedoeld is om mensen te pijnigen. Er gaat veel meer achter schuil. ‘Mensen komen hier met een heel levensverhaal. Vaak gaat het om getrouwde mannen die bij mij een weggestopte kant van zichzelf kwijt kunnen. En dat gaat niet eens altijd stiekem. De meeste vrouwen vinden het oké, omdat mijn klanten mij met geen vinger mogen aanraken. Daar ben ik heel streng in.’
‘Maar jij laat hen wel klaarkomen, toch?’ vraag ik. Ze grijnst: ‘Dat ligt er maar net aan. Ik bepaal zelf of, hoe en wanneer. Dat is het mooie van dit spel.’ Dan weer serieus: ‘Wat hier gebeurd, is gebaseerd op vertrouwen. Ik weet vaak alles van een klant. Ik ben soms net een psycholoog.’
Dan ben ik toch benieuwd hoe het nu precies zit met de christelijke zelfkastijding en sadomasochisme. Want eigenlijk is Madieanne gewoon een soort almachtige God. ‘Het heeft echt helemaal niks met elkaar te maken,’ beweert ze stellig. ‘Zelfkastijding draait om boetedoening. Bij sadomasochisme gaat het puur om lust, het plezier in het ondergaan en onderdrukken van pijn in een spel.’ Een Andreaskruis heeft ze jammer genoeg dan ook niet. ‘Nee joh, ik heb niks met kruizen. Ik ben niet gelovig. Maar er komen hier wel ontzettend veel christelijke types.’ Terwijl ze dit zegt laat ik mijn oog vallen op de talloze zwarte stoeipakjes aan de muur die het begrip zwarte kousen opeens een heel andere dimensie geven.
De roodgetinte studio hangt vol met paardenmaskers, pruiken met blonde krullen, hooggehakte leren laarzen en dito rokjes, latex en vooral veel ijzerwaren. ‘Ik wil eigenlijk nog wel even zien wat hier zoal te beleven is.’
Meesteres Madieanne begint te schaterlachen. ‘Nou, kleed je dan maar uit. Dan zullen we van jou eens een mooi meesteresje maken.’
‘Hier?’ vraag ik de vier aangeklede ogen voor me. ‘Ja, waarom niet? Vrouwen onder elkaar toch!’ Ik besluit dat ik me niet laat kennen en dat ik er naakt vast beter uit zie dan de slaafjes die hier normaal over de vloer krioelen, en laat mijn ondergoed op de grond neerploffen. Madieanne heeft voor mij een transparant stringbadpak uitgezocht waarin mijn ronde vormen meer dan uitstekend tot hun recht komen. Ik probeer niet te denken aan het lichaam dat dit pakje eerder om het lijf heeft gehad. Alsof ze gedachten kan lezen zegt Madieanne vervolgens dat alles altijd wordt gewassen en gestoomd. Een leren rokje moet mijn billen bedekken. ‘Ik heb allang gezien welke maat je hebt hoor!’ lacht ze als ik haar wil helpen. Ik wijs rode laklederen laarzen aan om mijn outfit compleet te maken, maar die worden resoluut afgewezen. ‘Nee, iets zwarts. Het moet wel stijlvol blijven hè.’

Ik ben de schaamte allang voorbij als ze me mijn handen vastketent aan achtereenvolgens het plafond, een soort pijnbankje (dus toch!) en mezelf. Ik lig met mijn polsen aan mijn enkels gebonden op de grond als ze in haar rol begint te komen. ‘Kom nu maar eens naar me toegekropen! Ja, kom maar, kom maar!’ Ze lacht zichzelf een ongeluk als ik als een onderkruipsel over de vloer heen en weer probeer te rupsen.
Als Madieanne op me neerstrijkt en me de kieteldood wil geven, vind ik het genoeg geweest. ‘Genade!’.

Meer foto's plus hele artikel op spunk.nl