BDSM RTV NIEUWS!!!!

05 september 2008

Madonna's Sticky & Sweet Tour in Amsterdam: Snoep voor de ogen, niet voor de oren

Bron: demorgen.be

Wat doe je als je Madonna heet en je vorige tournee een recordbedrag van 132 miljoen euro heeft opgebracht? Juist, nog eens de hort op gaan. Eind vorige maand begon de Queen of Pop in Cardiff aan haar Sticky & Sweet Tour, die na 51 optredens zal worden besloten in Miami. Dinsdag hield de karavaan halt in Amsterdam (***).


Een goedgevulde ArenA werd getrakteerd op een twee uur durende show vol visuele hoogstandjes, met songs uit Madonna's jongste cd Hard Candy als ruggengraat. De andere helft van de set bestond uit oude hits in een nieuw maar niet altijd even strak zittend jasje.

Je moet het haar nageven: na een carrière die onderhand een kwarteeuw beslaat, slaagt Louise Ciccone er nog steeds in relevant te blijven. Terwijl generatiegenoten als Prince en Michael Jackson al lang van hun voetstuk zijn getuimeld en would-beopvolgster Britney Spears tot een psychologisch wrak is verworden, blijft Madonna's status als popicoon onaangetast. De zangeres, die zichzelf om de haverklap opnieuw uitvindt, kan terugblikken op meer dan veertig toptienhits en ook haar in april verschenen elfde cd Hard Candy is al door tweeënhalf miljoen kopers geadopteerd.

De Material Girl voelt als geen ander de polsslag van haar tijd, vindt moeiteloos aansluiting bij de nieuwste trends en omringt zich consequent met de hotste producers, van William Orbit tot Timbaland. Bovendien laat ze haar singles vergezellen door even provocerende als taboedoorbrekende videoclips, meet ze zich steeds wisselende imago's aan (geïnspireerd door femmes fatales als Marlene Dietrich en Marilyn Monroe) en is ze een gewiekste, vooruitziende zakenvrouw. Zo was ze de eerste om een 360-gradencontract af te sluiten met concertpromotor Live Nation, een voorbeeld dat prompt navolging vond bij Jay-Z en U2.

Een optreden van Madonna mag je niet benaderen met de criteria die gelden voor een regulier concert. Bij haar gaat het om shows waarbij de muziek een secundaire rol speelt en de ogen veel meer worden verwend dan de oren. De chanteuse is een product van de beeldcultuur, een van de eerste sterren gecreëerd door MTV, en in Amsterdam bracht ze een zinnenprikkelend spektakel dat, zeker in visueel opzicht, vaak vernuftig in elkaar zat.

Het podium stond vol met verschuifbare videowalls waarop beelden werden gemanipuleerd middels de nieuwste technologische snufjes. Soms zou je hebben gezworen dat Madonna recht uit een scherm kwam gestapt. Ook rapper Kanye West en popzanger Justin Timberlake brachten hun respectieve bijdragen aan 'Beat Goes On' en '4 Minutes' elk vanaf een van de vele videoscreens.

De avond was opgedeeld in vier hoofdstukjes: Pimp, Old School, Gypsy en Rave. Helaas bleek de meesteres van het popwezen zeer matig bij stem, klonk ze opvallend metaalachtig en ontbeerde ze vocale zeggingskracht. Maar aangezien ze zo'n twee uur onafgebroken als een furie in het rond sprong mocht het al een mirakel heten dat ze überhaupt aan zingen toekwam. Het publiek vond het allemaal best, ook al merkte je, wanneer je even de ogen sloot, dat de geluidsweergave in de ArenA een absoluut zootje was.

Ter compensatie trok Madonna dan maar alle visuele registers open. Opener 'Candy Shop' zette ze in terwijl ze op een zwartlederen troon zat en wat later kwam ze in een witte vintage sportwagen het podium oprijden. Halverwege 'Die Another Day' werd, in een heuse ring, een bokswedstrijd gesimuleerd. Tijdens 'Into the Groove' viel de blonde ster afwisselend touwtje springend en paaldansend te bewonderen, terwijl de dj erop los scratchte en kleurige figuurtjes van Keith Haring over de schermen stuiterden.

Op de tonen van 'She's Not Me' verschenen dan weer verscheidene Madonnalookalikes op het podium, die elk een van haar vroegere incarnaties vertegenwoordigden. Voor de zangeres het signaal om af te rekenen met haar vele imago's en identiteiten. Ze ontdeed de vrouwen van hun pruiken en scheurde hen resoluut de kleren van het lijf.

Dansen zit Madonna in het bloed. Op haar Sticky & Sweet-tournee waagt ze zich, bijgestaan door zestien dansers en danseressen, aan uitgekiende choreografieën waarin niet zelden girlpower centraal staat. De manier waarop de ster enkele vermeende aanbidders van zich afschopte sprak bijvoorbeeld boekdelen.

Hoewel ze net vijftig is geworden, doet ze er alles aan om jong te blijven en de tomeloze energie waarmee ze zich door haar set werkte dwong ontzag af. Madonna stond amper een minuut stil en op twee ballads na ('Devil Wouldn't Recognize You', dat ze in een lange zwarte cape bracht terwijl ze over een vleugelpiano kronkelde, en het van pathos stijf staande 'You Must Love Me') vielen er nauwelijks rustpunten te noteren.

Uiteraard waren er ook de nodige verkleedpartijen, die er wel eens toe leidden dat je een liedje hoorde en er een clip bij zag, maar Madonna nergens te bespeuren viel. Boerenbedrog, want een dvd'tje kun je net zo goed thuis van op de bank bekijken. En veel goedkoper bovendien. Al even potsierlijk waren Maddies stoere poses met elektrische gitaar in 'Human Nature', 'Borderline' en 'Hung Up'. Wie zelf al eens zo'n instrument ter hand neemt, merkte meteen dat de chanteuse voor geen meter kan spelen en dat haar riffs door een echte muzikant in een donker hoekje van de scène ten gehore werden gebracht.

Welja, een Madonnashow is altijd een beetje illusie, ook al waren er momenten waarop de machinerie even leek te haperen ('Rain') en er volstrekt niets te beleven viel. Het meest verrassend was wellicht het Gypsygedeelte, waarin Madonna en haar gezellen zich op een flamencodans stortten ('Spanish Lesson') en een zigeunerorkestje, compleet met baardige violist, ten tonele werd gevoerd. Een grondig hertimmerde versie van 'La Isla Bonita' was het resultaat.

De finale begon met 'Get Stupid', waarbij een filmmontage Madonna's wereldbeeld reduceerde tot een strijd tussen goed (Gandhi, JFK, Moeder Teresa, Barack Obama) en kwaad (Hitler, Mugabe en - de baarlijke duivel zelf - John McCain). 'Like a Prayer', een excuus om de toeschouwer te belagen met allerlei religieuze boodschappen, en 'Ray of Light' waren voor de gelegenheid op een ordinaire housebeat geplant: geen gelukkige ingreep. "Motherfuckers, do you wanna hear some more?" informeerde Madonna beleefd, waarna ze met 'Give it 2 Me' een streep onder het optreden trok.

De toeschouwers kregen een oerprofessionele show waarin niets aan het toeval werd overgelaten, maar het was zeker niet Madonna's beste. Door de onevenwichtig samengestelde set, met een overdaad van pluimgewichtsongs, en het ontbreken van een echte climax bleven ware euforie of ontroering uit. Voor het geld hoeft de zangeres het niet meer te doen: haar fortuin wordt momenteel op 370 miljoen euro geschat. Dat ze de uitdaging blijft opzoeken siert haar dus. Alleen had dit avondje prijzig entertainment, dat werd besloten met de droge mededeling 'Game over', toch iets beklijvender gemogen. (Dirk Steenhaut)

De setlist
Candy Shop
Beat Goes On
Human Nature
Vogue
Die Another Day
Into the Groove
Heartbeat
Borderline
She's Not Me
Last Night the DJ Saved My Life/Music
Rain
Devil Wouldn't Recognize You
Spanish Lesson
Miles Away
La Isla Bonita
You Must Love Me
Get Stupid
4 Minutes
Like a Prayer
Ray of Light
Express Yourself/Hung Up
Give It 2 Me