BDSM RTV NIEUWS!!!!

14 januari 2009

Californication (Seizoen 1)


Bron: www.digg.be Digg - Belgium


Eindelijk een reeks die ingaat op onze gebeden! We hebben er even op moeten wachten, maar de Goede Vader heeft ons dan toch luid en duidelijk begrepen, want werkelijk ál onze interessantste, euh, interesses (seks! tetten! drank! euh, seks!)

worden hier door elkaar gemixt en geserveerd in een straffe, zij het weinig afsmakende cocktail. Met zijn solide ratio van minstens twee paar tetten per aflevering scoort ‘Californication' gemiddeld 8766 keer beter dan bijvoorbeeld ‘Prison Break' (dat met drie halve décolletés op vier seizoenen deze redactie zwaar heeft teleurgesteld) en scheert de reeks zelfs hoge toppen op de schaal van Crombé. Er wordt dan ook stevig wat afgeboemboemd en de fucks vliegen eveneens vrolijk in het rond. Al in de eerste scène wordt duidelijk waaraan je je mag verwachten voor de rest van het seizoen: het hoofdpersonage wordt daar namelijk gepijpt door een non. 't Is eraan te zien dat onze Goede Vader er voor iets tussenzat, nondedju. Gelukkig is het ‘Californication' echter niet alleen te doen om deze lichtjes puberale kijk-eens-wat-wij-allemaal-durven mentaliteit en komen er na verloop van tijd ook emootsies bovendrijven, hoe cynisch en gevat die ook naar voren worden gebracht. In se is ‘Californication' dan ook een heel klassiek romantisch verhaaltje. Maar wel een gevuld met de nodige dosis sex, drugs and rock'n'roll.

In de hoofdrol zien we - met gezond gevoel voor ironie - de immer seksverslaafde David Duchovny als de cynische, immer seksverslaafde schrijver Hank Moody. Hij worstelt met een knoert van een writer's block en de liefde van zijn leven, Karen, staat op het punt om te trouwen met een andere man, Bill. Daarnaast moet hij proberen zijn vergevorderde voorliefde voor vrouwelijk schoon te combineren met de relatie die voor hem het allerbelangrijkst is: die met zijn dochter Becca. Hij zuipt, vecht en neukt erop los, maar toch is hij geen smeerlap pur sang. Zoals zijn dochter zegt: "You're tragically flawed, dad, but you have a good heart." Wanneer hem gevraagd wordt hoe het met hem gaat, antwoordt hij - steeds even droog - "I'm fine. I'm disgusted with my life and myself. But I'm not unhappy about that." Dat vat zijn personage mooi samen.

Duchovny staat de hele tijd geweldig te underacten, maar bereikt veel met weinig. Hij heeft geen enkel Groot Emotioneel Moment, moet het doen met een drietal gezichtsuitdrukkingen en verandert nooit de toon van zijn stem, maar slaagt er wel steeds in om de gevoelens van zijn personage over te brengen én grappig te zijn - hij is stiekem een groot komisch talent.

We maken ook nog kennis met Charlie, de agent en beste vriend van Hank, die zijn huwelijk langzaam ziet afbrokkelen en zich steeds meer aangetrokken voelt tot zijn kinky secretaresse en Mia, de zestienjarige dochter van Bill, die toevallig in contact komt met Hank - met verstrekkende gevolgen. Deze drie verhaallijnen - Karen/Hank, Charlie/Hank, Mia/Hank - overkoepelen gecombineerd met anekdotische situaties rond Hanks avontuurtjes zowat de hele plot van het eerste seizoen. Dat het na twaalf afleveringen van een klein halfuur al gedaan is, maakt de serie compact genoeg om verveling te voorkomen. Hier en daar durft de reeks al eens iets te lang aanslepen en dreigt het allemaal wat saai te worden, maar op zo'n moment gebeurt er meestal iets dat het publiek meteen weer bij de lurven kan grijpen. Uiteindelijk is het verhaal ook doodeenvoudig: de enige vraag die er écht toe doet is ‘zal Hank zijn oude vlam kunnen heroveren?'.

Showtime, de zender waarop ‘Californication' te zien is, profileert zich de laatste tijd meer en meer als grote concurrent van HBO. Met ook o.a. ‘Weeds', ‘The L-Word' en ‘Dexter' onder de vleugels hebben ze bij Showtime in ieder geval genoeg krediet opgebouwd om in de toekomst met nog meer lekkers te komen. Zo staan daar ondertussen in de steigers: een hedendaagse situering van het klassieke ‘Camelot'-verhaal, een reeks met Edie ‘Carmela Soprano' Falco in de hoofdrol en - kwijl, kwijl - een voorlopig ongetitelde comedyreeks rond Seth Rogen, over enkele twintigers die een pornoshop runnen. Dat is dus uitkijken geblazen, maar ook met deze ‘Californication' bewijzen de dames en heren van Showtime dat ze niet vies zijn van een gedurfde uithaal naar conservatief Amerika.

Dit is misschien wel de eerste Amerikaanse reeks die ik heb gezien die zo openlijk over het beest met de twee ruggen handelt. Er komen behoorlijk wat relatief expliciete seksscènes in - zeker voor op televisie - en werkelijk geen enkel seksueel taboe wordt gespaard: anale seks, vaginale plastische chirurgie, iets te enthousiaste vrouwelijke orgasmes, triootjes, SM, coke snuiven op de kont van een naakt vrouwenlichaam, het zijn onderwerpen die u ongetwijfeld al menige gedachte heeft gegund en die hier uitgebreid aan bod komen. De dialogen zijn een fantastische ondersteuning voor de schunnige fantasie van de makers, met pareltjes van oneliners als "Life's too short to dance with fat chicks", "There's no hair on her vagina, do you think she's okay?" en "You can't snort a line of coke off a woman's ass and not wonder about her hopes and dreams, it's not gentlemanly." Ook de prominent aanwezige situatiehumor (‘oh nee, ga daar nu niet binnen!') is dikwijls om je te bescheuren, met de bijvoorbeeld de schilderijkotsscène (nee, stel u daar vooral niks bij voor, gewoon kijken) en de dronken trio-sequens (spreekt voor zich) als hilarische voorbeeldjes.

Uiteindelijk weten de makers wel duidelijk te maken dat een leven van lege onenightstands op geen enkele manier, euh, bevredigend werkt, maar toch blijft de serie vooral bij door de droge, messcherpe humor (ook chattaal, gladgeschoren vagina's en moderne muziek krijgen ervan langs) die mogelijk wordt gemaakt doordat de makers de stoute toer opgaan. Er wordt zelfs geregeld marihuana gerookt zonder dat daar ook maar op een of andere manier belerend over wordt gedaan. Je kan veel dingen zeggen van de makers, maar niet dat ze hypocriet zijn.

Er gebeurt eigenlijk helemaal niet zo gek veel in het eerste seizoen van ‘Californication', maar het spetterende verbale vuurwerk, de sterke acteurs en de seksuele hoogstandjes maken het toch zeker het bekijken waard. Hier en daar valt er wel eens een dood momentje te bespeuren en echt spánnend is de reeks nu ook niet, maar ze is wel heel verdienstelijk in haar opzet. Net als ‘Dexter' - die écht grote Showtime-reeks - steunt ‘Californication' zo goed als volledig op haar hoofdpersonage, maar ook hier is dat niet erg, aangezien dat hoofdpersonage een gekwelde, misantropische, seksverslaafde, maar tóch sympathieke smeerlap is. Hoe je het ook draait of keert, Duchovny is onweerstaanbaar en - we zeggen het nog eens - zijn komische timing is ronduit geweldig. Ach, de absolute grand cru van het jaar is dit hoegenaamd niet, maar de reeks is wel amusant en oprecht genoeg om je enkele vermakelijke uurtjes in te pakken. Na verloop van tijd word je zelfs - ik geef toe! - onherroepelijk meegesleept door de vraag of Hank zijn grote liefde alsnog voor zich zal kunnen winnen. 't Is een deugniet, maar verdorie, hij heeft stijl. Sex, drugs and rock'n'roll, baby! Maar dan toch vooral dat eerste.