BDSM MEDIA NIEUWS!!!!

7 april 2013




Wie stout wil zijn, moet lijden
Hoe kan pijn opwindend zijn?


Bron: Standaard.be.  - De Standaard - Belgium


BELGIE - Kinky seks verkoopt en dus is kinky seks overal: in de boekhandel, op tv en in de hoofden van de consumenten. Sadomasochisme bekoort het grote publiek. Alsof de eeuwenlange morele afkeuring van SM nooit heeft bestaan. Terwijl dé vraag nog altijd dezelfde is: hoe kan pijn opwindend zijn? An Olaerts


V anilleseks is gewone seks, romantisch en spontaan. Normale seks voltrekt zich tussen man en vrouw op gelijke voet. Althans volgens de boekjes van fatsoen. Sadomasochisme is ongewone seks, een marginaal fenomeen. Sadomasochisme is er altijd geweest, maar dat was zelden een reden om het als gezond te beschouwen.

Homoseksualiteit werd in 1974 geschrapt uit het internationale handboek voor de classificatie van psychiatrische stoornissen. Sadomasochisme is blijven staan, als zijnde parafilie, een onnatuurlijke seksuele afwijking. Een van de redenen daarvoor is pijn, want - simpelweg - sadomasochisten doen elkaar pijn en zoiets hoort niet.

Er is de fysieke pijn van pakweg een vliegenmepper. Er is de psychische pijn van ‘Lik mijn schoenen, slet'. En er is het maatschappelijke geweld van de een die de ander domineert. In een maatschappij die gelijkheid preekt, is zoiets niet vanzelfsprekend. Daar komt bij dat de huidige samenleving minder vertrouwd is met pijn. Wie pijn heeft, moet pillen slikken. Kortom, sadomasochisten zaaien verwarring. De opwinding over pijn zet de veilige ordening der dingen op losse schroeven.

Cross-overs in het brein

Bart Morlion is geen SM-specialist, maar als professor anesthesiologie en coördinator van het Algologisch Centrum aan de KU Leuven verdiept hij zich in het verschijnsel pijn. Hij geeft er een wetenschappelijke definitie van: ‘Pijn is een onplezierige, sensorische en emotionele ervaring die gepaard gaat met feitelijke of mogelijke weefselbeschadiging.' Voor de professor is het duidelijk. ‘Pijn is op geen enkele wijze plezierig. Als pijn plezierig wordt, stopt het met pijn te zijn. Het bestaan van sadomasochisme is geen aanleiding om de definitie van pijn aan te passen. Anderzijds bestaan er wel soorten pijn. Pijn is een subjectieve interpretatie die bijzonder contextgevoelig is. In sommige situaties verdragen mensen makkelijker pijn. Een sporter vindt het bijvoorbeeld normaal dat hij afziet voor een medaille. Naargelang de omstandigheden kunnen dezelfde prikkels totaal verschillende ervaringen teweegbrengen. De pijn van een brandende sigaret op je huid is anders als je op een druk zebrapad loopt, dan wanneer je naakt bent en vastgebonden op een stoel. Tussen prikkel en pijn zit geen rechtstreeks verband. Onderweg zitten filters, chemische stoffen, verwachtingen en leerprocessen. Prikkels krijgen pas betekenis nadat ze via het ruggenmerg de hersenen hebben bereikt. Ik weet niets van sadomasochisme, maar als wetenschapper vind ik het niet vreemd dat er mensen zijn die pijnprikkels opwindend vinden.

Onderzoek heeft uitgewezen dat het pijnsysteem en het genotsysteem erg op elkaar lijken. Ze hebben gemeenschappelij ke ankerplaatsen waarbij endorfine en dopamine een belangrijke rol spelen. Cross-overs in het brein verbazen me niet. Statistisch bekeken is sadomasochisme een afwijking, biologisch is het perfect mogelijk om pijnlijke prikkels te interpreteren als opwindend.'

Wederzijdse instemming

Veel omschrijvingen van sadomasochisme leggen de nadruk op pijn en geweld. Sadomasochisme is de seksuele belangstelling voor pijnlijke of vernederende prikkels. De ene slaat, de andere ondergaat, volgens het stereotype van de sadistische man en de masochistische vrouw. Afgelopen zomer verscheen in De Standaard Magazine een artikel over het succes van Vijftig tinten grijs , getiteld ‘Was will das Weib nu weer?' Alsof SM afbreuk doet aan de emancipatie van de vrouw. Het is bon ton om meewarig te doen over de miljoenen lezeressen die aangeven opgewonden te raken van het machogedrag van Christian Grey. Dat die Anastasia zich zo liet besodemieteren zeg! Alle feministische inspanningen ten spijt!

Terwijl sadomasochisten zelf aangeven dat het om pijn noch om macht draait. Pijn en macht zijn louter middelen om genot te bereiken. Seksuoloog Dick Visser schrijft in zijn boek Met genoegen minder nemen : ‘Sadomasochisten veroordelen seksuele praktijken waarbij een van de partijen geen controle heeft over het gebeuren. De onderdanige lijkt machteloos, maar heeft meer macht dan men op het eerste gezicht zou denken. Een sadomasochistische activiteit komt onmogelijk tot stand als de voorwaarden van de onderdanige niet worden gerespecteerd.'

‘Wederzijdse instemming is cruciaal', benadrukt Luc Gijs, psycholoog en seksuoloog verbonden aan het Leuvense Centrum voor Familiale en Seksuologische wetenschappen. ‘Het is erg belangrijk om een onderscheid te maken tussen sadisme en sadomasochisme met en zonder instemming. Sommige seksuele sadisten leggen ook een verbinding tussen pijn, seks en plezier, maar van afspraken is hoegenaamd geen sprake. Seksmoordenaars folteren en vernederen zonder instemming. Vaak zijn ze hoog psychopathisch en hebben ze een antisociale persoonlijkheid. Het resultaat is gruwelijk seksueel geweld, waarin sadomasochisten per definitie niet geïnteresseerd zijn. Evenmin zegt sadomasochisme iets over het karakter van de beoefenaar. SM met instemming kan niet gelinkt worden aan een bepaald persoonlijkheidstype. Een onderdanige partij kan gerust een sterke persoonlijkheid zijn in het dagelijkse leven. Desondanks blijft de verwarring hardnekkig.'

Volautomatische werkbank

Opwindende pijn baart niet alleen zorgen buiten de SM-wereld. Ook sadomasochisten staan stil bij de kwestie. De Canadese professor Peggy Kleinplatz schrijft in haar paper Learning from extraordinary lovers : ‘Een veilig sadomasochistisch spel met respect voor ieders wens vraagt voortdurende aandacht.

Vertrouwen en communicatie zijn voor sadomasochisten doorslaggevend. Sadomasochistische seks ontstaat niet spontaan. Er gaan discussies en onderhandelingen aan vooraf. Luc Gijs: ‘Sadomasochisten zijn niet gevaarlijk, maar ze beseffen dat hun gedrag risico's inhoudt, ook al loopt het in de praktijk zelden mis. Voor de meeste sadomasochisten is hun seksuele oriëntatie niet evident. De weg naar aanvaarding is dikwijls moeizaam. Als adolescent ontdekken dat je opgewonden raakt van pijn is niet gemakkelijk. Ook niet voor de ouders. '

Volgens Luc Gijs is het begrijpelijk dat de samenleving beducht is voor de gevaren van sadomasochisme. Wat begint met een spannend elastiekje eindigt misschien met een volautomatische werkbank. Het is logisch dat de maatschappij zoiets graag in de gaten houdt.

‘Onderzoeken laten echter zien dat een sadomasochistische relatie niet automatisch wordt opgedreven', zegt hij. ‘Het heersende beeld van SM is weliswaar foutief, maar de bezorgdheid is aannemelijk. Zeker als je weet dat een seksmoordenaar ook een ontwikkelingstraject aflegt. Hij heeft vaak een lange geschiedenis van wreedheid achter de rug. Maar zoals eerder gezegd is de verwarring met sadomasochisten die met instemming handelen onterecht. Deze mensen raken enkel opgewonden door pijn en vernedering als de betrokkenen het willen.'

Zie grotere foto op: www.standaard.be.