20 juli 2011
2003
Hoge hoogtepunten en diepe dieptepunten, dat is kort en krachtig zoals ik me het jaar 2003 herinner.
Om met die dieptepunten te beginnen: het jaar begon met het binnen twee maanden overlijden van drie naaste familieleden, en een jongedame die het nodig vond om voor mijn ogen van het dak van het kantoorgebouw naast het mijne te springen. Niet echt een leuk gezicht, dat laatste.
In diezelfde tijd speelde ook een fusie plus grootschalige reorganisatie bij mijn werkgever, met alle kantoor-guerrilla's, onrust, en onzekerheid van dien. Al met al geen goed begin dus.
Gelukkig waren er ook hoogtepunten.
Voorjaar en zomer van 2003 beleefde de ooit roemruchte Club Doma zo'n beetje de laatste bloeiperiode, en ik was erbij. In elk nummer van Doma en SlaveGirl stond wel een verhaal en/of Clubnight-verslag van mij, en de contacten met de diverse Meesteressen en slavinnen floreerden.
Nieuwe 'sterren' als de slavinnen Renate en Angel deden het aanzien van de club stijgen, en dat gold ook voor nieuwe Meesteressen als b.v. Didi en Lucia.
Behalve het schrijven voor de magazines, corrigeerde ik op een gegeven moment ook de drukproeven. Dat was hoognodig ook, want zoals alles bij Doma, mocht ook het dtp-en niet te veel kosten. Met voorspelbare gevolgen voor de kwaliteit.
Later hoorde ik dat degene die voordien de drukproeven nakeek, daarvoor betaald werd, terwijl het mij als vriendendienst werd gevraagd. Een gegeven dat voor Doma-insiders heel herkenbaar zal zijn. De lol was er toen snel af, ondanks het belang dat ik er zelf bij had om mijn teksten een beetje fatsoenlijk gepubliceerd te krijgen.
In juni overlegde ik met corsetatelier J.C.Creations over een corsetverhaal, en voor de maand om was, had ik Slavegirl Renate gestrikt om te poseren, en waren we gedrieën in een corsetproject verwikkeld.
Doel was een drietal verschillende SM-gerelateerde corsetten te ontwikkelen. Uiteindelijk werden dat er twee; een zwartsatijnen exemplaar - in mijn ogen de mooiste - en een van zwart leer. Renate's lichaam bleek gewoon gemaakt voor corsetten, zodat de vele uren die we in het atelier van JCC. doorbrachten met brainstormen, uitproberen, en passen, ook een visueel genot waren.
Grappig detail; de keer dat ik Renate thuis ophaalde voor het eerste bezoek aan JCC., was de eerste keer dat ik haar gekleed zag, en ik herinner me dat ik dat toen heel frappant vond.
Het project duurde tot eind 2003, en in totaal brachten we vier keer een bezoek aan JCC. Goedbeschouwd werd met dit project ook de basis gelegd voor mijn website, maar daarover verderop in deze column.
In dezelfde tijd maakte ik ook kennis met totaalslavin Angel en Meester Pe. Begin 2004 resulteerde dat in een bezoek bij hen thuis, en aansluitend mijn medewerking aan Steel Moon magazine, maar dat valt buiten het jaar 2003 en dus de scope van deze column.
Die zomer was er ook een gedenkwaardig verjaardagsfeest in de club, en zag ik ook een aantal van de andere dames voor het eerst in 'gewone' kleding.
In de herfst was ik aanwezig bij een beleefdheidsbezoek van een vijftal OWK-Meesteresjes (Other World Kingdom) aan de club. Met een van hen, Sarka, heb ik nog steeds sporadisch contact.
Echt dominant kon ik de dames niet vinden, maar ze zagen er wel heel mooi uit. Het was dus absoluut geen straf om foto's van hun bezoek te maken, en daar een kort verslag bij te schrijven.
Vrijwel gelijktijdig maakte ik in Doma kennis met fotograaf Leo de Deugd (Revelations), en werd het idee geboren voor een fotoshoot in zijn studio met een van de dames en daarvan verslag te doen.
Zulks geschiedde op een maandag in november. Om tien uur 's morgens begonnen we met wat uitgebreider kennismaken bij een kop koffie, en daarna werd het aanstaande fotomodel urenlang onderhanden genomen door een visagiste terwijl ik probeerde niet in de weg te lopen en niet al te domme vragen te stellen.
De tijd vloog om die dag, en behalve angstvallig niet in de weg lopen, kwam ik ook nog even in actie, om het model middels een zweep te verleiden tot de op dat moment gewenste gezichtsuitdrukking.
Rond acht uur 's avonds pas gingen we naar huis, elk met de allereerste uitgave van de Revelations-kalender, die juist die dag van de drukker kwam.
Uiteindelijk minder prettig was een kortstondig contact met een slavin, waarvoor de basis gelegd werd tijdens eerdergenoemd verjaardagsfeestje. Afspraak was dat haar partner bij e.e.a. aanwezig zou zijn, en verder wist ik dat zij ook met anderen speelde. Geen ideale uitgangspositie, maar in de regel schuw ik het experiment niet, en daarom ging ik akkoord.
Dat deze Meester/slavin-verhouding mislukte, lag natuurlijk net zo veel aan mij als aan de dame. Hoewel erg leerzaam, was het verre van mijn meest gelukkige 'stoute' relatie. De nagalm ervan is nog steeds vaag hoorbaar in het vaderlandse BDSM-wereldje. Uit deze tijd dateert dan ook mijn motto: 'Beter geen slavin dan een slechte'.
Tijdens het al genoemde corsetproject leerde ik ook Renate's partner beter kennen. Hij ging een paar keer mee naar JCC, en bij een van die gelegenheden stelde hij voor om een website voor mij te maken. In eerste instantie zag ik daar niets in, want mijn 'podium' bestond toch immers uit de verschillende BDSM-magazines?
Hij drong echter aan, met als uiteindelijk resultaat de geboorte van een eigen Eric Masters-website in januari 2004.
Een jaar met een slecht begin dus, maar desondanks niet zonder inspirerende en creatieve hoogtepunten.
Eric Masters
www.ericmasters.nl.
