Advertentie/Advertise:
Gebroken been op vakantie.
Als er dingen moeten tegen zitten dan lijken ze ook wel goed tegen te zitten. Het begon al dat ik voor de vakantie mijn e-mailserver niet kon bereiken om een vakantie bericht op te stellen voor in de mail. Vervolgens brak ik mijn been op twee plaatsen in het zonnige en mooie Kroatië.
De eerste 6 dagen waren prachtig qua weer en omgeving plus de vriendelijke mensen.
Op deze zesde dag hadden mijn gezin en ik een boeiende excursie naar de grootste grot ter wereld. Prachtig om te zien en vooral te filmen. Tijdens dit filmen lette ik niet erg op de vloer waardoor ik tijdens het lopen naar een nieuw filmstekje opeens op de grond lag.
Tijdens het vallen hoorde ik al een heftig knak -geluid wat volgens mij betekende dat ik mijn been had gebroken.
Via het grot personeel werd ik in een rolstoel weer naar de bus gebracht om vervolgens na 8 uur aan te komen in het ziekenhuis van Pula.
Een ziekenhuis dat volgens mij in mijn geboortejaar 1965 nog redelijk modern zou zijn. Maar in 2011 hopeloos ouderwets.
Na ruim 3 uur in de wacht te hebben gezeten kwam men er via de foto's achter dat ik mijn enkel en kuitbeen had gebroken.
De arts wilde mij wel opereren echter gezien de toestand van dat ziekenhuis leek mij dat niet verstandig. Dus vroeg ik de boel in het gips te fixeren en zo snel mogelijk terug te gaan naar Nederland.
Echter dat snelle ging nog niet zo snel. Mijn gezin ging dinsdag naar huis en ik kon pas dezelfde avond om 9 uur weg omdat er geen plaats was voor mijn poot in het vliegtuig.
Via de SOS van mijn reisverzekering kon ik in Venetië een aangepaste vlucht krijgen. Wat dus betekende dat ik een ambulance rit van 9 uur voor de boeg had om daar te komen.
Dat laatste was letterlijk afzien met een houten kont en een zeer pijnlijk poot met personeel dat geen engels of duits kon spreken.
Dus mijn maso zijn werd danig op de proef gesteld.
Eindelijk op de luchthaven aangekomen werd ik met een noodgang naar het KLM vliegtuig gebracht om daar wederom in wanhoop uit te breken.
Iedereen zat inmiddels in het vliegtuig en het personeel was woest aan het bellen. Waarbij ik dacht: "oeps er is geen plaats voor mij".
Na circa 10 minuten wisten ze te vertellen dat er een defect aan het vliegtuig was en iedereen weer van boord moest.
De purser bracht mij direct naar de omboek balie waar men mij meedeelde dat de vlucht pas zou vertrekken na het plaatsen van een onderdeel dat uit Nederland moest komen. Het vliegtuig zou vertrekken om 14.15 i.p.v. 6.45.
Ter compensatie van mijn leed mocht ik naar de VIP room. Om daar tussen de rijkere mensen verwend te worden met broodjes, hapjes en drankjes.
Vervolgens werd ik met een speciale rolstoel platform wagen naar het vliegtuig gereden waarbij de hele wagen de hoogte in ging tot de deur van het vliegtuig.
Eenmaal in het vliegtuig trof ik hele aardige en bezorgde stewardessen aan die mij liefdevol verzorgden. Terwijl ze zelf uren lang in de hitte hadden moeten zitten omdat ze het vliegtuig niet uitkonden en er geen airco was.
Tijdens de vlucht kwam de gezagsvoerder nog zijn excuses aanbieden voor de vertraging. Maar ja veiligheid gaat nu eenmaal boven alles.
Op Schiphol ging alles ineens op rolletjes. De ambulance stond al te wachtten en binnen een half uur was ik weer thuis om nog een uurtje bij te komen waarna ik nu naar een echt ziekenhuis zou gaan.
De arts in Kroatië had gelijk er moest een operatie aan te pas komen.
Nu zit ik dan eindelijk thuis met twee breekbare schroeven in mijn enkel en mag eigenlijk helemaal niets doen de komende acht weken.
Dus wederom geen BDSM Radio reportages doen. Plus de open dag bij Chelsea die voor mij niet doorging.
Maar na een helse pijnlijke klimtocht naar de zolder wel in staat om de achterstanden van de-Kooi weg te werken en BDSM Radio in de auto pilot draaiende te houden.
Van mijn kant excuus voor de trage respons en alle lof voor de hulpdiensten die mij weer een beetje opgelapt en thuis gebracht hebben.
Tom verhoeven
Mail is welkom als afleiding!
